"فاش میگویم و از گفته خود دلشادم"
که به جای نرسد داد و یا فریادم !
"به مژکان سیه کردی هزاران رخنه در دینم"
عجب مژگان سفتی بود ، همش سوراخ می بینم!
"یاد باد آنکه نهانش نظری بامابود"
فقط از زیر لچک بینی او پیدا بود
"به مژگان سیه کردی هزاران رخنه در دینم "
خودت باید که بیندازی همان قدر وصله بر دینم!
"ما سر خوشان مست دل از دست داده ایم"
صورت حساب رهاکرده ، پولش نداده ایم!
"ما بدین در نه پی حشمت و جاه آمده ایم"
الکی خل شده و این همه راه آمده ایم!
"فتوی پیر مغان دارم و قولی است قدیم"
همه چی جور شود بدون شک با زر و سیم!
"خیز تا از در میخانه گشادی طلبیم "
حافظ بی تربیت شاعره یا پیت حلبیم!
"ما درس سحر در ره میخانه نهادیم"
از یاد برفت، ماند همانجا که گشادیم!
"بیا تا گل برافشانیم و می در ساغر اندازیم"
به حافظ گیر داده ز نون خوردن بیندازیم!
"دارم از زلف سیاهش گله چندان که مپرس"
رفته با حساب من خورده کباب جوجه سه پرس!
"هاتفی از گوشه می خانه دوش "
کار بدی کرد به همراه بوش !
( این بیت ناظر بر قضییه " بادگیت" پرزیدنت بوش است! )
کسانی که سواد فهمیدن عیب و ایراد این بیتها را دارند لطف کنند به زیادی سوادشان ببخشند ... بار اولمان است مرتکب این کار می شویم دیگر!